ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΤΟ ΡΑΣΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΤΟ ΡΑΣΟ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

=====

Στη «Σύναξη», τ. 142 σσ. 40-43, η πρεσβυτέρα Αγγελική Τζουβάλη-Καριώτογλου μιλά για την ιερατική διακονία και την ιερατική οικογένεια από την προσωπική της εμπειρία. Μεταξύ άλλων, η ερίτιμος αυτή κυρία, σημειώνει σχετικά με την ιερατική αμφίεση: «αυτή η μαυρίλα,ιδιαίτερα όταν επεκτείνεται σε όλο το πακέτο (sic), αντερί, εξώρασο και καλυμαύχι είναι δυσκολοχώνευτη». Και πιο κάτω, στο ίδιο άρθρο, προβαίνει στην εξής παρατήρηση: «πολλοί βλέπουν το ράσο σαν…ομολογία πίστεως στον κοινωνικό χώρο, αλλά σας ομολογώ, δεν έχω ξανακούσει πιο αστεία δικαιολογία». 

Με απλά λόγια η ανωτέρω κυρία, που είναι πρεσβυτέρα και ο σύζυγός της νεωστί χειροτονηθείς ιερεύς, μιλά με καθαρά απαξιωτικό τρόπο για το ράσο, ήγουν την ιερατική αμφίεση και ζητεί την κατάργησή του. 

Ξεκινώντας από το πόσο το ράσο επηρεάζει τους ανθρώπους, παραθέτουμε την πληροφορία ότι όταν ο μακαρίτης επίσκοπος Παντελεήμων Μπεζενίτης βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλού, έτρεχαν μόλις τον έβλεπαν οι κατάδικοι και του φιλούσαν το χέρι. Κι αυτό μόνο επί τη θέα του ράσου! 

Κάνει εντύπωση η πλάνη ότι δήθεν η αμφίεση των κληρικών είναι κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας, όπως ισχυρίζονται οι «επαΐοντες» και όχι επιταγή των Ιερών Κανόνων. 

Σημειώνει ο ΚΖ΄κανών της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου: «Μηδείς των εν κλήρω καταλεγομένων ανοίκειον εσθήτα αμφιεννύσθω, μήτε εν πόλει διάγων, μήτε εν οδώ βαδίζων, αλλά στολαίς κεχρήσθω ταις ήδη εν κλήρω καταλεγομένοις απονεμηθείσαις».

Όπως σημειώνει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Α΄, η λέξη ράσο είναι ελληνοποιημένη μορφή της λατινικής rasum, που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτό ήταν εν χρήσει όταν στο Βυζάντιο ήταν σε χρήση η λατινική γλώσσα. 

Ορισμένοι επισκέπτες του Αγίου Παϊσίου ζητούσαν την κατάργηση του ράσου και απαιτούσαν μια απάντηση απ’ αυτόν. Ο Άγιος, αντί απαντήσεως, πήρε ένα μαχαίρι κι έγδαρε τον κορμό μιας κοντινής θαλερής ελιάς. Όταν, λοιπόν, του επαναλάμβανε άλλος επισκέπτης την ίδια ερώτηση, έδειχνε την ελιά, που είχε εν τω μεταξύ ξεραθεί.

Τα συμπεράσματα τα αφήνω στον αναγνώστη.